Kleine dingen

Schreef ik eerder dat ik van kleine dingen hou, nou dan is dat niet helemaal waar, hoor. Van kleintjes die groter worden dan. Nee, dat is ook niet waar. Puppy's zijn leuk, kittens zijn leuk, welpjes zijn leuk, uiteraard baby's, overbodig om die nog eens te noemen. Maar een baby-naaktkat? Het woord alleen al. Aankleden denk je dan toch meteen.En is dat schattig, een baby-luiaard? Lui-aard, he, geen luipaard. Of een baby-zeekoe? En wat te denken van baby-vogelspinnen?

Kleine krengen

Ik moest er aan denken toen ik de planten water gaf en de hordeur vergat te sluiten. Nee, geen vogelspin met jong die stiekem naar binnen kropen, maar een wesp. En als ik ergens een grafhekel aan heb is het wel aan wespen! En die haat jegens deze, in mijn ogen agressieve, nergens toe dienende vliegende steekbeesten komt voort uit mijn jeugd. In mijn beleving waren er geen zomers zonder deze rondvliegende krengen. Eerst was ik nog onwetend en naïef en vriendelijk ten opzichte van deze geel/zwart gestreepte beestjes, maar in een bepaalde zomer sloeg dat om.

 

Ik zal een jaar of acht, negen geweest zijn toen er een wesp het idiote idee kreeg om zich te verstoppen in mijn jurk. En dat terwijl ik die jurk aanhad, anders zou er geen probleem zijn. En ja, wesp tussen rug en jurk als je gaat zitten en leunen op een stoel gaat fout. Goed fout! Jezus, wat deed dat pijn! En als je acht of negen bent is pijn slechter te verdragen , denk ik. Was dat alles? Nee, dan zou ik het de andere wespen nog kunnen vergeven dat er een rotte appel in hun familie zat, een zwart schaap, een dissident, die zich als dubbelspion verstopte in plaats van de bloemetjes op te zoeken en vrolijk rond te vliegen. Nee, er bleken dat jaar wespen met diezelfde agressieve genen rond te vliegen, want ik werd daarna op verschillende plaatsen op mijn lichaam nog eens vier keer gestoken. Toen was de maat vol! De oorlog verklaard!

 Wegwezen!!

Ik ben niet milder geworden met de jaren, want alle vier onze kinderen zijn in de zomer jarig. Dus vier keer, als het mooi weer is lekker verjaardag vieren in de tuin. Daar kwamen vroeger de feestjes ook nog eens bij, met allerlei wesp-aantrekkende zoete drankjes en taartjes. Maar op sommige momenten heb ik mijn moordende lusten moeten beteugelen als er eens een wesp de klas in vloog. Onder het oog van 20 kleutertjes is het lastig elimineren, dus dan zette ik alle zeilen bij om de bewuste indringer de klas uit te werken. En als niemand keek in de gang snel dood te trappen ." Ja, jongens, hij vliegt nu lekker buiten bij zijn vriendje, hoor"

.Vanochtend was daar dus die  snelle jongen die naar binnen vloog. Geen kleuter in de buurt, dus met een veger heb ik hem een flinke mep verkocht. Dood was ie niet, wel een beetje dizzy. Dat had hij niet verwacht natuurlijk. En toen heb ik mijn hand over mijn hart gehaald en heb , waarschijnlijk gehandicapt nu, naar buiten gekieperd. Het ga je goed, maar niet meer binnen komen.

 

 

Nog een paar dagen en dan is er de eerste verjaardag. De mama van Max is de eerste jarige die het spits mag afbijten. We hopen op heel mooi weer, zodat we lekker de verjaardag buiten op het terras kunnen vieren. Maar ik waarschuw alle wespen die het wagen in de buurt te komen. Max is nog te klein om het te begrijpen, dus ik executeer alle ellendelingen die in zijn buurt komen.

Ik ben me bewust dat er natuurliefhebbers zijn onder de lezers die nu afhaken en niets meer met me te maken willen hebben, maar het zij zo. Sorry. Nou, dat niet eens, eigenlijk.