Op de helft

Eigenlijk zou ik het eerste blogje moeten herschrijven, want met de komst van Tess gaat het natuurlijk straks niet meer alleen over Max. Op dit moment geeft zij mij nog weinig inspiratie, want over voorbeeldige kindjes valt (nog) niet veel te schrijven. Er was wel een hoogtepuntje deze week : haar glimlach naar mama. Zo'n welgemeende glimlach naar haar weldoener; een glimlach die bijna leek uit te monden in een schaterlach,  zo vrolijk.

 

Vanmiddag gingen we een stukje wandelen, Max, mama met Tess in de draagdoek en ik. En omdat ze lekker sliep en diep weggedoken zat in mama's jas hadden we amper door dat we met vier waren. Tot ze begon te huilen. Maar even zo plotseling viel ze weer in slaap. Verder drinkt ze zo goed en veel dat ze vanwege haar  te volle buik soms niet lekker in slaap kan vallen. Ze groeit goed en is een prachtig kind. Een elfenkind. Een elfje met de meest bijzondere elfenoortjes die zich langzaam beginnen uit te vouwen, lijkt het.

Maar behalve Tess is daar kleinkind nummer drie, medio maart in dit theater. Maar de sneak preview biedt  driedimensionale beelden van weer een  nieuw  klein wonder.

De  beelden van de echo's krijgen we per app toegestuurd alvorens eerst door de censuur gehaald te zijn om eventuele sporen van mannelijk of vrouwelijk geslacht te kunnen verhullen. Maar mij kunnen ze alles toesturen, ik vind de echo-foto's altijd een zwarte brij met af en toe een voet ( nee, dat is geen voet met tenen, dat is een rug, ma) of een hoofd ( nee, dat is een kontje, kijk, met opgetrokken beentjes) Oh, ja, nu zie ik het. (???) Dus laat staan dat ik zie of het een jongetje is of een meisje. 

 

En nu zijn dit waarschijnlijk de duidelijkste foto's, want mama Marcella is "op de helft". En na 20 weken, viereneenhalve maand dus, passen baby's niet meer in zijn geheel op zo'n foto. Nu vind ik het hoofdje met de handjes ernaast altijd de leukste beelden en vooral als ze in 3D zijn, want dan zie je echt een gezichtje in plaats van donkere vlekken.  Bij het bekijken van die 3D beelden denk ik altijd, daar ga je al , kleintje. In utero heb je zelfs geen privacy. En het wordt alleen maar erger.  Maar onze intenties zijn goed, we zijn simpelweg gewoon stiknieuwsgierig. 

Op de helft van je groei ben je nu, zo'n 15 cm groot. En tegen de tijd dat je geboren wordt is Tess alweer op de helft van haar eerste jaar en mag Max zich een nieuwe status aanmeten, die van peuter.

Voor opa en oma van groot belang om fit te blijven, dat snap je .