Ahhhhh. ....baby's ......

Ik weet het weer. Ik was het een paar jaar kwijt, maar het is weer helemaal terug. Het gevoel van liefde voor de allerkleinsten. Het verzorgende,  het verliefde, het verrassende, het blijmakende gevoel. En ik weet ook weer waarom ik steeds weer zo'n klein wezentje erbij wilde. Na zes keer zwanger, twee keer met foute afloop, maar vier keer met groot succes vond vader van 't Zelfde dat er genoeg nakomelingetjes waren en dat het voor de laatste heel jammer was maar dat er voor haar geen klein broertje of zusje mee zou komen.

 

Dit weekend was het even of er toch een klein broertje was.

Nee, het was natuurlijk heel anders. Wij zijn nu ouder; we hebben geen druk gezin meer en hebben dus alle tijd van de wereld. Bovendien was het weekend , hoefden we niet te werken en werden alle normale weekendactiviteiten verplaatst naar een ander tijdstip voor de grote logeerpartij.

 De grote logeerpartij

De papa en mama van Max moesten een weekend weg vanwege een bruiloft elders in het land en dus overnachten.  Yes! Dat betekende dat Max bij ons zou blijven slapen.En niet alleen slapen, ook eten, drinken, spelen, badderen, wandelen en wat al niet meer.

Om 11.30 zouden paps en mams Max komen brengen. En dus zaten wij al om 11.15 klaar in de tuin ( waar we de box al in de schaduw hadden gezet) "Weet je zeker dat ze om 11.30 komen?"  Drie kwartier later kwamen Max en zijn knappe ouders ( jee, wat zagen ze er mooi uit!) met tassen en spullen aan om vervolgens te haasten om op tijd bij de bruiloft aan te kunnen schuiven.

 Feest

 Partytime! zou tante Anouk roepen. En feest werd het! Voor ons, voor ome Stephan die langs kwam en voor Max. Feest voor mij, omdat ik eindeloos kon kroelen, feest voor opa en oompje die de grootste lol hadden met hem. En feest voor Max die ( nu nog, maar straks vast niet meer) alles mag, omdat hij nog zo klein is. En hier gaat het natuurlijk fout, hè.  En daarmee vallen wij  ongewild ook in de categorie grootouders-waar-alles-mag-wat-thuis-niet-mag.  Zoals de nog niet gelezen krant verscheuren en het jensen met pannenonderzetters op het glazen tafelblad. Partytime aan tafel. Geen steelpan, glas of vork die binnen handbereik lag was veilig voor de vlugge graaihandjes van babyboef Maximilian. 

Onder controle

Gelukkig ging alles goed. En de glasplaat was ook nog heel. Max was zo mak als een lammetje. Een voorbeeldige baby. Vrolijk, goedlachs en gehoorzaam. Hij is lekker gaan slapen en werd om 5.45 uur even wakker voor een fles en is daarna weer braaf gaan slapen. Het eerste wat mama Yvonne de volgende ochtend appte was : "Hebben jullie lekker geslapen?". Ter info: de avond ervoor was Max 3 keer wakker geweest. Ik las er een cynisch lachje bij, zo van, nu weten jullie ook eens wat wij doormaken.

 Opa slaapt sowieso altijd lekker en lang, maar ik was bang dat ik hem niet zou horen en heb derhalve liggen waken op toch een mij bijgebleven droom na waarin Max zich van onder tot boven had ondergepoept en waarmee ik nog blij was ook. Dit omdat hij wat last van verstopping had. Ja, als je  baby bent wordt er openlijk over je meest gênante omstandigheden gespoken. Hoeveel je poept, wat voor kleur je poept,  of je veel of weinig poept , of het stinkt of niet en hoe vaak je poept. Ik was volledig op de hoogte van zijn luierinhoud en het zou eigenlijk  goed zijn als hij eens flink veel produceerde. Een wensdroom dus.

Nu al ?

Ik had nog veel op het programma staan, maar daar stonden verdorie paps en mams alweer op de stoep. Zo vroeg al?

Maar logisch natuurlijk als je zo'n lekker kereltje hebt duurt  een dag gewoon te lang om hem niet te zien. 

Hoogtepuntje is toch wel dat ome Stephan Max de techniek van het tijgeren heeft bijgebracht. Iets wat hij de volgende dag meteen aan zijn ouders liet zien. En dan meteen met een verfijnde techniek en volle snelheid. 

Heerlijk weekend was dit. Heerlijk,baby's!