Oefenkind

Als oudste kind in een gezin ben jij met alles het "oefenkind" van je ouders, ja echt, hoor. Je bent de eerste ( als er ten minste nog broertjes en zusjes na je komen) en dus moeten ze met alles oefenen.

Ik weet er alles van; mijn ouders hebben met mij geoefend en toen er nog drie jongens na mij kwamen,  bedachten ze dat het toch geen nut heeft om op bepaalde slakken zout te leggen, zodat er met hen soepeler werd omgegaan, althans in mijn beleving. Zo moest ik om 11 uur uiterlijk thuis zijn op zaterdagavond en hadden mijn broers geen limiet.

 

Met mijn eigen oudste kind heb ik ook wat afgeoefend en daarna ook gerealiseerd dat het tevergeefs was. Denk aan het totaal onthouden van snoep of koekjes in de eerste twee levensjaren. Je kan haar nu niet blijer maken dan met een stuk gebak of zoetigheid.  Bij de tweede vertoonde ik nog wat stuiptrekkingen die uitmondden in onmacht waarop ik ook maar besloot om de strijd over bepaalde , eigenlijk nutteloze zaken op te geven. Het opruimen van zijn eigen kamer was een wederkerend teleurstellend item. Nu wil hij zijn huis liefst zo leeg mogelijk houden.

 

Het opgroeien in een gezin met ten minste drie of meer kinderen heeft om die reden voor jou als kind  zo zijn voordelen. Je ouders hebben alles al doorgemaakt, van radeloosheid bij onverklaarbaar huilen op babyleeftijd en zich wezenloos piekeren wat er toch aan de hand kan zijn tot het vast wel herkenbare geëtter aan tafel met groente  tot het oeverloze aanmanen tot het maken van huiswerk en het opkrikken van de rapportcijfers, wat meestal tot geen enkele actie leidde. Nutteloze en sfeerverziekende  zaken met een pedagogisch goed bedoeld karakter, dat wel. 

Maar het kan ook heel handig zijn, zo'n oefenkind, als je daar als ouders een beetje slim mee omgaat. 

Kleine Tess drinkt haar buikje vol. Te vol eigenlijk, zodat  haar maagje het  af en toe niet  aankan en ze vervolgens de hele boel er weer uitgooit. Dit deed een belletje van herkenning rinkelen en dus krijgt Tess wat meer afgepaste voeding. Het vergt te veel details om dit hier beschrijven, maar als het werkt dan werkt het.

En dan heb je daar de fles! Lees even het tweede blogje over het wennen van Max aan de fles. Drama. Dat gaan we dus anders doen, moeten Tess 'ouders  nu gedacht hebben. Bij tijd en wijle krijgt Tess wat mamamelk uit een flesje om aan de speen te wennen en zo kan papa zich ook nuttig maken en heeft mama af en toe even haar handen vrij. Zelfs Max kan straks zijn zusje  "eten geven".