Wat gaan we doen?

Het is vrijdagochtend en ik ben vroeg op weg naar mijn oppaskleinkinderen Max en Tess.  Ik zit juist op de fiets te verzinnen wat we vandaag eens zouden kunnen gaan doen, want het wordt erg warm, als ik vanuit de verte in de stille straat een helder stemmetje "Oma!!!!!" hoor roepen. Vanaf het dakterras staat Max mij al toe te roepen dat hij de deur gaat openmaken en dat ik mijn sleutel niet hoef te pakken. Dus ik wacht braaf tot de deur voor mij wordt opengedaan door een vrolijke Max in pyama. Als ik boven  gekomen vraag of hij het niet warm had vannacht in zijn pyjama, antwoordt hij:  "Nee, hoor, ik heb in mijn blote buik geslapen."

Samen zwaaien we zijn mama uit vanaf het dakterras en dan horen we zijn zusje : "Mama!! Mama!!" Vanonder haar overhangende natte krulletjes kijkt ze me vrolijk aan. "Mama". Dat kan papa zijn, haar mama of ik, dus ik vertel haar dat haar papa en mama werken. Maar ze blijft lachen , dus haar "mama" zou ook gewoon oma kunnen zijn. Ik bevrijd haar klamme lijfje uit de slaapzak. En dan weet ik het, we gaan zwemmen!

Dus even later, na Buurman& Buurman, een half ontbijtje van Tess en een heel ontbijt van Max pakken we onze spullen. Wat nemen we mee?

Meteen komt Max met een opgeblazen zwemband aan; die moet! mee. En voor Tess zwembandjes ( maar die zijn eigenlijk voor jongens, hoor oma), en natuurlijk een duikbril, een zwembroek ( mag opa mijn blote buik zien?) een zwempakje( aan een zwemluier doen we niet vandaag)de zonnebrillen en Tess wil haar pet ook nog op( achterstevoren). Alles gaat in mijn rugzak, maar de unicorn-zwemband past er natuurlijk niet in, dus die zal Max achterop de fiets wel vasthouden.

Het zwembad bevindt zich in de tuin bij opa en oma. Nou ja, zodra het opgeblazen is  dan. En daar heeft opa een handig apparaatje voor wat door Max bediend wordt. In no time staat het bad en begint de verkleedpartij. Tess is al vanaf dat ze haar zwempak ziet helemaal in haar nopjes en Max vraagt tijdens het aantrekken van zijn zwembroek of opa zijn piemel wel mag zien. Max en ik hebben een driejarige luier/wc-relatie, waarbij ik er gezellig in de wc bij mag komen zitten als hij moet poepen, dus ik zal zijn piemel niet vreemd vinden, maar misschien vindt opa het wel gek. Max mag het bad vullen met het koude water van de tuinslang en ik zeul met emmers warm water voor een aangename temperatuur.  Het spetteren kan beginnen. Tess kan niet stoppen met glunderen, genieten en lachen. Wat een plezier! De armbandjes  van Tess ( eigenlijk voor jongens, maar vooruit) mogen na anderhalve minuut al af en de duikbril van Max laat water door, dus afgekeurd.  Er wordt twee tellen met de zwemband gespeeld en daarna bedenkt Max dat er nog een kuil op hem ligt te wachten in de tuin. 

Van oma had hij achterin de tuin carte-blanche gekregen om voor bulldozer te spelen, iets wat in het leven was geroepen door zijn oom Stephan( heb ik hem vroeger te weinig laten graven in onze tuin dat hij nu een inhaalslag met Max maakt? ).De grote spade moet er aan te pas komen, want je weet maar nooit. Tante Anouk had hem wijs gemaakt dat er misschien wel een schat in de tuin verborgen ligt, of muntjes. "Of een kassa!", had Max toen geantwoord.  Tess had het zwembad inmiddels ook verlaten en toen de kuil niet dieper kon ( "Oma, probeer jij hem eens nog dieper te graven") was de kuil niet zo bijzonder meer en was het leuker om het zwembad leeg te laten lopen. Hopsakee, wat fijn dat ik mijn longen niet heb leeggeblazen voor dat zwembad!

Na een vers afgebakken krentenbol van opa werd de hele mikmak weer ingepakt en op de fiets gehesen en reden we weer huiswaarts. Onderweg hadden we nogal wat bekijks. Daar ging een afgeladen fiets met twee kleine guppies met eigenwijze zonnebrilletjes, waarvan één met een pet achterstevoren en een ander met een mega zwemband, vastgeklemd tussen de rugzak van oma. Het gaf mij een déja vu gevoel. Ik reed ooit hoogzwanger met twee kinderen in zitjes op de fiets, met op mijn rug een rugzak en aan de fiets een buggy aan een beugel. De buurvrouw op de hoek van de brandpoort sprak er telkens haar verwondering over uit.

 's Middags vul ik het badje op het dakterras tot een lekker hoog waterlevel om te kunnen plonzen.  En Tess doet na haar middagslaapje  precies drie minuten mee.   Niet langer, want toen moest het bad weer leeg. Oh, ja, ik ben er inmiddels achter waarom zwemluiers zo handig zijn!