Ja, vannacht speelde ik weer voor nachtwacht. Regelmatig ben ik de nachtwacht. Geen inbreker die hier stilletjes zijn slag kan slaan, want ik hoor alles, ondanks een slechthorend linkeroor. Het is zelden dat er iets gedurende de nacht aan mijn aandacht ontsnapt, onweer, een voorbij rijdende auto, een snurkende partner, vroege tsjilpende vogels en loeiende koeien in de zomer. 

Vrouwen van mijn leeftijd herkennen het vast wel. Je slaapt lekker en opeens bekruipt je een bepaalde kriebel in je lijf, je krijgt het warm (zomer of winter maken geen verschil), je slaat het dekbed van je af tot je voelt dat je afkoelt. Hè, lekker, denk je dan. Klaar, dekbed weer over je heen en ik slaap verder. Maar daar komt niks meer van terecht, dat voel je al aankomen. Of je linksom of rechtsom draait, op je rug gaat liggen of op je buik, benen opgetrokken of gestrekt, de slaap is vertrokken en je mag de wacht gaan houden.

Soms wil het nog weleens helpen om gewoon een kopje thee te gaan zetten en iets lichts te eten, maar soms helpt dat ook geen zier.

En die partner in je bed naast je ligt heerlijk te genieten van zijn nachtrust. Wat kan je daar soms jaloers op zijn, gewoon een flink aantal uren gewoon van de wereld in een soort van comateuze toestand.

Het hele gedoe begon op het moment dat je dacht, hee, is dit de voorbode van de overgang? Je menstuatie neemt vormen aan van een post-natale vloed van weken achter elkaar, en dat zonder een kind te hebben gebaard. En dat ook nog op momenten die niet aangekondigd staan op je cycluskalender. Onverwachts tijdens een vakantie of wanneer je net je nieuwe witte broek hebt aangetrokken. De overgang zit vol verrassingen, maar ze geven je geen vrolijk gevoel. Is dit de overgang van fris jong naar oud krakkemikkig? Op dat moment besef je nog niet, dat wat ze de overgang noemen, waarvan je dus dacht dat het een tijdelijk verschijnsel was en weer overgaat, gewoon een levenslange struggle kan zijn. Voor sommige dames komt de overgang met een keihard vonnis van hartkloppingen, nachtzweten tot je wegdrijft uit je bed, angstaanvallen, vraatzucht, regelmatige bloosaanvallen terwijl er niks te blozen valt en stemmingswisselingen. Dan zijn er nog klachten die je kunt veinzen als je jong bent, maar als het zo ver is dat het voor echie is niet zo leuk meer zijn. Ik heb het over vaginale droogheid, hoofdpijn en hierdoor minder zin in seks. Gevolg kan zijn dat je je niet meer zo aantrekkelijk voelt, je meer gaat eten, want je taille is toch al in geen velden of wegen meer te bekennen, het je geen bal meer interesseert hoe je garderobe erbij hangt en je ten slotte van ellende je haar kort knipt. Komt daar nog bij ,dat als je een keer wel lol hebt, hard niest of hoest, je half en half in je broek piest zodat je uiteindelijk van tampons op tena-ladies moet overstappen. "Het zijn de hormonen die je dit aandoen", lees je overal. Diezelfde hormonen die je af en toe kapot doen schrikken als je jezelf van dichtbij in de spiegel bekijkt. Shit! Die haar op mijn kin! Zat die er al de hele dag? Loop ik daar al de hele dag, week misschien mee rond? En niemand die je er even op wijst dat je gewoon een zwarte haar op je kin hebt zitten. Daar kan je je soms behoorlijk depri door gaan voelen. Niet lekker in je vel, dus.