Vervolg Prep INBA NK 2022

Vandaag was een rare dag, althans voor mij dan. Want de dag begon fantastisch, zonnig, wel steenkoud, maar droog. De eerste schooldag na de krokusvakantie. Waarom was het dan een rare dag vraag je misschien. Ten eerste begon mijn dag al om ongeveer 3.00 in de ochtend, voor de meeste mensen is dit nacht. En nee, niet omdat ik op mijn kleinzoon moest gaan passen omdat de bevalling begonnen was, nee gewoon, het was weer eens zo ver. Klaarwakker.

De dag ervoor hadden we onze dochter en schoonzoon op de luchthaven afgezet. Na tweeëneenhalve maand bij ons gewoond te hebben was het leeg en kaal in huis. Na de gezellige drukte van de rest van de familie die kwam eten was het zo stil en miste ik ze allebei enorm. De vorige avond had Peter oliebollen gebakken en van de 22 oliebollen hadden ze er met zijn drietjes 19 voor mijn neus op zitten eten. Ik houd niet van oliebollen, maar ik verlangde ook wel naar iets lekkers , vooral als er zo voor je neus gesmuld wordt. Ik bevredigde mijzelf met een stukje pure chocolade. Ik had me na vier taarten van de afgelopen twee weken zo goed gehouden, dit ging ik niet verpesten natuurlijk.

De troost om het afscheid van die twee, voor weet ik veel hoelang deze keer, besloot ik met een cheatmaal weg te eten. Voor deze keer. Het paste overigens nog binnen mijn macro's. 

Ik heb het nog over gisteren, hè. Een zondag waarop we de afgelopen weken steeds met dertien man aan tafel zaten, maar nu met "slechts" tien. Ook de zwangere mama van Stan liet verstek gaan, omdat ze zich niet lekker voelde. Ik hield al half en half rekening met een nacht waarin we opgeroepen konden worden. Om 16.45 uur bestelden we eten. Ik had honger, iedereen had honger en voor de kleintjes maakte ik groenten( ja, dat moet!), en gooiden we vast friet en frikandellen in de oven. Na een half uurtje zaten zij lekker te smullen en liep het water ons in de mond. Waar bleef die bezorger toch! Na twee uur en twintig minuten reed er een auto voor. Mijn irritatieniveau is meestal niet zo hoog, maar nu kwam er stoom uit mijn oren. "Laat mij maar!: riep ik en ik rukte de voordeur al open voor de bezorger kon aanbellen. Er kamen duizend excuses; er was geen personeel, hij en zijn vrouw waren vandaag samen alles aan het doen: zij in de keuken, hij deed de bezorging, maar ik had er geen boodschap aan. Ik nam de zak aan en foeterde de beste man nog even uit over de belachelijk lange wachttijd .  "Sorry, u heeft helemaal gelijk" zei hij nog toen ik de deur dicht deed.

"Jij zei niet eens bedankt.."merkte mijn zoon terecht op. Maar ik viel aan op mijn eten en jongens..... het smaakte toch goed!! Ik kreeg spijt van mijn horkerige gedrag en overweeg om de beste man deze week nog een bloemetje te brengen.

Maar nu terug naar vannacht. Drie uur is wel erg vroeg en al ging ik bijtijds naar bed, dit waren wel erg weinig slaapuurtjes, want ik had gewoon geen oog meer dicht gedaan. Nou ja, wel dicht, maar het bleef bij proberen om in slaap te vallen. Gek genoeg klom ik om zes uur gewoon rap uit bed, liep naar de keuken om mijn antbioticapil uit de koelkast te halen en met een beetje water in te slikken. Nog negen maanden dagelijks slikken en dan was ik er vanaf.

Ik was vroeg op school en ondanks dat ik er vandaag alleen voor stond( mijn assistente ging ziek naar huis) verliep alles goed. Ik fietste tegen de wind in terug naar huis. Kolere, wat een wind, en wat vreselijk koud. Het fietsen kostte me veel moeite en ik had het al kouder dan normaal, de laatste tijd, maar nu waande ik me op de Noordpool. Mijn collega- competitors kennen de redenen. Thuis viel ik aan tafel in slaap. Ja, dat kan ik, gewoon aan tafel slapen. Er was gelukkig niemand thuis en degene die even later thuiskwam kende dit verschijnsel, dus daar hoefde ik me niet groot voor te houden. 

 

Na het eten vond ik het nodig om eerst ons bed te verschonen. Zo'n rotklus, vind ik, maar als je naar bed wilt en je het dan eerst nog moet doen is zo'n straf. Dus eerst dat bed en toen trainen. Maar jongens , alles wat ik deed voelde net alsof ik met tegenwind op mijn fiets zat. Ik heb de training afgebroken en besloten om die naar morgen te verplaatsen. Luisteren naar je lijf heet dat. Ik denk dat ik er verstandig aan heb gedaan. En nu maar hopen dat mijn schoondochter vannacht niet gaat bevallen, want ik wil straks SLAPEN.

Voor de statistiek: gewicht vanochtend( na die overheerlijke Turkse pizza met kip en saus van gisteren) 51,2kg. Vetmeting iets hoger: 14,2% Maar mijn buik weer iets minder chubby. Ik heb nog een paar weken.