Maan

Als je nou denkt dat ik een nieuwe rubriek aanboor, astrologie, sterrenkunde of zoiets, dan heb je het mis. Deze titel heeft alles met Lily te maken.
Naast het allereerste woordje: "mama", waarmee haar mama bedoeld wordt, maar ook haar papa( alhoewel, sinds kort ook wel "papa" genoemd, vergezeld van het gebaar met de vingers wat geld verdienen aanduidt) haar oma en haar opa uit NL heten ook mama, is "maan" een heel belangrijk woord voor haar.
Haar Griekse oma is "jaja", en dan niet van ja ja, dat kennen we wel, maar zo noem je een oma dus op zijn Grieks. Opa ben ik even kwijt, althans , hoe dat genoemd wordt, maar ik heb het idee dat Lily dat ook niet zo boeiend vindt om te onthouden.
Maar MAAN is heel bijzonder voor haar. Goed te zien vanuit haar balkon of woonkamer thuis, maar ook buiten weet ze de maan altijd te vinden. En denk maar niet dat jij even kan zeggen :"Ja hoor, de maan, ik zie hem.", want dat volstaat niet.

Mama was het eerste woordje en aangezien maan er veel op lijkt was dat voor haar makkelijk uit te spreken. Tita was een goeie opvolger en zoals ik al zei, papa volgde ook al snel. Nu struikelen we soms over de woordjes waarvan we geen snars snappen. Misschien omdat het Grieks, Engels, Nederlands door elkaar is, of omdat ze het zelf ook nog niet helemaal kan verwoorden, daar weten we het fijne nog niet van. Maar woorden heeft Lily niet nodig; haar mimiek vertelt je alles wat je moet weten.
Wanneer ze er niks van snapt gaan er twee handjes de lucht in en trekt ze haar schoudertjes op.
Wanneer het over papa gaat, komt het money-money-money gebaar erbij.
Wanneer ze boos is kan je een mep verwachten, eigenlijk komt hij meestal overwacht.
Wanneer ze iemand ziet, zwaait ze vriendelijk. Nog eens en nog eens. En vaak nog eens.
Wanneer ze je lief vindt, krijg je een handkus toegeworpen. Vangen dan, he.
Wanneer je een grapje maakt, lacht ze je lief toe.
Wanneer je bijv. struikelt en haar aankijkt, schiet ze in een schaterlach. Of een slappe lach.
Wanneer ze iets niet mag en het ermee eens is, gaat er een vingertje heen en weer, zo van nee, nee!
Wanneer ze muziek hoort die haar aanstaat, vingerknipt ze met geluid. Ik deed er zestig jaar over en het lukt nog niet altijd.
Wanneer Pita dichtbij is, geeft ze een aai of een klop op haar rug. Of ze werpt haar haar banaan toe, ook heel lief.
Wanneer er een vliegtuig overvliegt(de hele dag door in de zomer) dan wuift ze naar de vakantiegangers.
Wanneer ze genoeg gegeten heeft, maakt ze een afwerend gebaar.
Dat is een hoop non-verbale taal!

Maar MAAN wordt zeer regelmatig herhaald, en dan vooral bij volle maan. Of wanneer hij opeens overdag te zien is. Waar? Waar? Nou, daar "Maan! Maan! Maan!", en maar wijzen. Let nou op! "Maan! Maan!"
Lily heeft een lijntje met de MAAN en weet hem exact te vinden, ook al is ie wassend of afnemend. En bij Nieuwe Maan? Dan gaan de handjes weer omhoog en trekt ze haar schoudertjes op: Waar is ie nou toch?
Waar zou die fascinatie toch vandaan komen, dacht ik. Ik zocht het op...
Op 1 mei 2024 werd Lily geboren uur en stond de maan in de fase van het Laatste Kwartier, dat moment was om 13.27 uur, van die maan dan, he.. Dat betekent dat ongeveer de helft van de maan verlicht was, met de verlichte kant naar het westen gericht, en de maan afnam in grootte naar de Nieuwe Maan. Drie minuutjes later is zij geboren.
Wat zegt dit? Eigenlijk geen donder, als je het mij vraagt. Heeft niks met de maan te maken. Lily heeft als sterrenbeeld Stier, en die genieten van de natuur. De maan hoort bij de natuur, maar de zon, de wolken, de sterren , de bomen, de dieren etc. ook. Slaat dus ook kant nog wal.

Blijf jij ons maar steeds op de maan wijzen, hoor Lily. Vol is ie heel mooi, soms groot, en half is ie ook net zo mooi als een banaan en dat rijmt dan weer op maan.
Of zou ze dat bedoelen?