Het is herfstvakantie. Ik zou er haast aan voorbij gaan. De kleinkinderen zijn vrij, en ik ben al jaren vrij. Ook voor en na de herfstvakantie. Dat hebben we goed benut door eerst nog een keer naar Zakynthos te gaan om Pita weer thuis af te leveren, en naar Barcelona te gaan om Esther te bezoeken. Heerlijk!

 

We zijn nu amper thuis en de vakantie waarin de stormen, regenbuien, vallende bladeren en paddenstoelen thuishoren, is begonnen.

"Komen jullie logeren?", vroeg ik. 

"Jaaaa!!", was het enthousiaste antwoord van de vier musketiers.

"Wanneer?", vroegen de mama's.

"Dinsdag doen?", was mijn voorstel, want er waren al andere plannen om te ondernemen.

"Alle vier tegelijk?", vroegen de mama's.

"Welja." was mijn antwoord. Aangezien mijn nachten normaal gesproken al niet veel slaapuren bevatten, en nu met een opvlammend been (lees even het blogje hierover in de rubriek Fitnessblogs) al helemaal niet, kon het slapeloze gedeelte van de logeerpartij maar beter in één nacht samengevat worden.

 

De middagsessie verliep probleemloos. Max ontfermde zich over Daan en Stan en Tess ontfermden zich over hun "baby's". Tess had zowaar een hele babypopgarderobe bij zich, compleet met pyjama, schone luiers, jas, muts, en verschoning voor de volgende dag voor de babypop. Stan had een tas met "wapens" bij zich, die eigenlijk geheel ongebruikt zijn gebleven. Daan bracht een stuiterballetje mee, zijn trofee na een zit bij de tandarts, waar niet hij, maar Stan "fuur" van de tandarts kreeg. Stan vertaalde dit voor ons in fluor. Aha! Max bracht zijn telefoon mee, waar hij een paar spelletjes op speelde, maar vervolgens niet meer aankeek.

 

Met vier verschillende smaken wat betreft eten was het gemakkelijker om ze zelf hun broodje hamburger te laten samenstellen. Kies maar, hier staan: tomaten, sla, paprika, sausjes, kaas, kipfilet, worteltjes. Het toetje was deze keer eens een keer niet ijs, maar een verantwoord yoghurtje met een smartie-topping. Daan koos ervoor om eerst zijn smarties op te eten "Ja, dat is goed, hoor Daan." en vervolgens zijn lippen aan het bekertje te zetten, waarna hij na een half bekertje al "Vol!" zat. 

Zolang we nog over een bubbelbad beschikken mogen de kinderen altijd bubbelen, ook zonder logeerpartij. Nu was het dubbelop bubbelen. Apart, en in verschillende samenstellingen: Max én Daan, Tess én Stan, Tess met Stan én Daan én Max, Tess ook nog met Daan.

 

Om tegen de slaapwetten van thuis in te gaan en het logeren een feestelijk tintje te geven, mocht er langer opgebleven worden met limo en chips. Dat de slaapwetten echter zó erg overtreden konden worden, had ik niet voorzien.

 

Half negen: gezamelijk tanden poetsen en bij elkaar napoetsen. Plassen, nog eens plassen, oh ook nog poepen, weer plassen. Boekjes lezen, Tess wilde voorlezen en ik mocht ook nog voorlezen. Het kiezen van de juiste boeken nam ook wat tijd in beslag. 

 

Negen uur: allemaal naar je eigen slaapplekje. Kussen en kroelen, nog eens plassen, instoppen, kussen, licht op de gang aan. Oh, waar zijn de wekkers om te zien hoe laat we eruit mogen. Gevonden! Oh nee, een batterij is leeg bij een wekker. Gelukkig, we hebben nog een volle batterij. 

 

Kwart over negen: nu allemaal gaan liggen, weltrusten! Oh, nog een keer plassen, vooruit maar Daan. Oh ja, en je oogdruppels nog.

 

Half tien: Daan komt naar beneden om te vertellen dat Stans bed kapot is. Wat??

 

Tess en Daan hebben staan springen en het uitschuifbed is van zijn plek geraakt en doorgezakt. Na veel gesjor, matrassen van zijn plek halen en weer terug leggen is het om tien voor tien weer gereed om te gaan slapen. De slimmeriken hadden het doorgezakte bed weten te camoufleren door er massa's babykleren onder te stoppen, maar het lag toch nog steeds "doorgezakt".

 

Tien uur: Peter is godzijdank zo slim om niet aan te bellen wanneer hij van de training thuiskomt, maar om tegen het raam te tikken.

Rust in de tent en we kijken onze serie op Netflix.

 

Mijn been doet zeer en om half twaalf ga ik naar boven, waar ik gehuil hoor. Max en Daan zijn wakker. Daan is verdrietig, Max bezorgd om Daan. (zo lief). "Hij ging eerst opeens slapen; ik keek nog of hij wel ademde. Maar nu is hij wakker geworden.

 

Kwart voor twaalf: ik neem Daan mee naar beneden, waar we even tv kijken, een banaantje eten en dan weer naar boven gaan.

Kwart over twaalf: alle kinderen slapen!

 

Twee uur: ik ga op mijn tenen naar beneden. Ik heb nog geen oog dicht gedaan en eet ook een banaantje.

Drie uur: ik lees weer een stuk op mijn ereader.

Vier uur: idem. Hoor ik nou wat? Nee toch niet.

Vijf uur: nog altijd wakker.

Zes uur: mijn smartwatch geeft aan dat ik een dutje heb gedaan; hoera, zeg. Hoor ik nou stemmetjes? ik blijf liggen, want het klinkt niet alarmerend.

Zeven uur: nog heel even, hoor.

Half acht: het hele clubje zit beneden gezellig voor de tv.

Iedereen vrolijk en fris; ik met wallen tot aan mijn knieën.

 

Al met al werd de dag weer knoergezellig en kijken we terug op een superleuk logeerpartijtje met een uitgebreid ontbijt, spelletjes, bingo met prijzen, trainen in de sportkamer, buiten spelen en als altijd : verstoppertje spelen met opa.

Zo simpel kan leuk zijn en zo leuk kan ook simpel zijn.