Pita's reis

Anouk, de adoptiemoeder van Pita, het Griekse labradormixje met het allerliefste hondenkaraktertje dat er bestaat, vatte het plan op om in de zomertijd naar Nederland te reizen. Je vraagt je af waarom iemand vanuit een vakantieland juist naar een niet-vakantieland reist, maar dat is een milieuvraag aan het worden.
Griekenland is in de zomertijd niet te harden zo warm en dus reis je dan naar Nederland om daar een paar weekjes verkoeling te hebben.
Gedurfde onderneming
Je moet wel van heel veel moed getuigen om met een grote hond, Pita, een bench voor de hond, een dreumes, Lily, een buggy voor de dreumes, een grote koffer voor Anouk en Lily, een rolkoffertje voor Lily's andere spullen, een rugzak en een luiertas voor Lily met het vliegtuig van Zakynthos naar Nederland te vliegen. Anouk beschikt net als alle andere mensen slechts twee handen, maar is behept met het Pippi Langkousgevoel: "Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.".
Fantastisch!
Hulptroepen
De hulptroepen stonden haar op Schiphol op te wachten. Gelukkig waren er nog wat mensen met een hulpvaardigheidsgevoel voor ze ons bereikt had in de aankomsthal, want pas daar konden wij onze handen gebruiken om wat van Pippi over te nemen.

Opa nam Pita over, deze oma ontfermde zich met alle overstromende liefde over Lily. Wat heerlijk dat ze er weer waren. En wat fijn dat ze de warmte nu een beetje konden ontvluchten. Voor hen alledrie een verademing. Voor de achterblijvende Alex een zorg minder, al was het huis daar op Zakynthos wel opeens akelig leeg.
Spaanse visite
Omdat het bezoek van ons aan Esther in Spanje volledig in het water was gevallen door de zenuwzooi in mijn rug en been, had Esther ons bezoek omgezet in een bezoek van haar aan ons. En dat was wel zo gezellig! Alle kinderen bij elkaar, drie verjaardagen van de jarige drie, Yvonne, Esther en Stephan met elkaar gevierd. En ook maar meteen de verjaardag van Anouk ook vast gevierd, nu we toch zo lekker bezig waren.

Genieten van elkaar
Ik weet niet of ik nu alleen voor mezelf spreek maar ik heb van iedereen genoten. En iedereen genoot ook van het Spaanse bezoek en het Griekse bezoek. Esther vertrok na een week weer naar Barcelona om korte tijd daarna weer op vakantie naar Griekenland te gaan. Niet iedereen heeft last van de warmte, hoor. Pita mocht wandelen met Esther, rennen met Esther. Pita mocht wandelen met Max, met Tess, met Max, met Stan en Daan, met Max, met de hele familie lekker rennen.
Pita had haar eigen mand weer, een nieuwe voerbak, nieuwe speeltjes en natuurlijk elke dag haar kleine beste vriendinnetje om haar heen: Lily. Alex belde om Lily , Pita en ook Anouk te zien en te spreken, en hij keek al naar hun terugkeer uit.

Drie weken en langer...
De drie weken vlogen voorbij voor Anouk, Lily en Pita. Zij zouden Esther weer spoedig zien op Zakynthos als ze terug waren.
Maar zij was het meervoud voor alleen Anouk en Lily...
De dag van vertrek naderde. Er moest afscheid genomen worden, en er waren geen afspraken om elkaar op korte termijn weer te gaan zien. De koffer was volgepropt, het rolkoffertje puilde uit, de gedemonteerde bench van Pita paste net in de auto, de rugzak, de buggy en de luiertas werden er ook in gepropt. Anouk voorin met Pita aan haar voeten, Peter aan het stuur, Lily in haar autostoeltje, met mij naast zich en tussen ons in stak de buggy. In de achterbak de gedemonteerde bench, de koffer en de rolkoffer, plus te tassen.
Yes, we konden vertrekken. Om de bench weer in elkaar te zetten was goed nagedacht: schroefjes en schoeftolletje, plus tieraps, kortom er kon niks misgaan.
Onderweg was er een plas-en poepstop voor Pita, en meteen weer door naar Schiphol.
In de parkeergarage werd de hele mikmak uitgeladen en kon Peter de bench in elkaar zetten. Maar...... oeps! Een heel belangrijk onderdeel ontbrak: het deurtje van de bench stond nog in de garage! Ontzetting, verbazing, ontsteltenis, wisselden elkaar af.
Er was maar een oplossing mogelijk: Pita mocht weer met ons mee terug naar huis.
Tranen bij het afscheid natuurlijk, om het afscheid van Pita...

Tijd van haar leven
Pita is dus langer gebleven, maar uiteindelijk door ons weer netjes op Zakynthos afgeleverd en herenigd met haar familie daar.
Heeft ze het slecht gehad? Welnee, ze heeft heerlijk mogen graven in de tuin, met de buurhonden mogen spelen, mogen zwemmen in de polder, rennen door het hoge gras, met Max, Tess, Stan en Daan mogen spelen. Af en toe een kluif gekregen als beloning voor haar brave luisteren. Het liefste hondje is weer thuis. Ze heeft wat souvenirs voor ons achtergelaten als herdenking aan haar verblijf. Haar mand, haar drinkbakje en etensbak, haar knuffels en haar talloze haren door het hele huis. Maar dat waren we al gewend van de lange haren van die andere blonde die hier door het huis haar haar achterlaat.