Onze bonenmachine is kaduuk. Hij maakt een vreselijke herrie, maalt wel zijn bonen, maar laat geen druppel water door, wat inhoudt dat je kopje gewoon leeg blijft. Garantie is verlopen en eigen inspectie heeft niets opgeleverd. Daar zit ik dan met een nieuwe zak bonen, waar de familie alleen maar blij van wordt, want de kwaliteit vonden ze te toch al inferieur. 

Maar ik ben geen expert in bonen, noch in de smaak van koffie, omdat ik het meest geniet van een bakkie troost met de kleur van thee; ongelooflijk slap. Het mag eigenlijk geen koffie heten. Cappuccino daarentegen mag best wel wat koffiesmaak hebben, en dus gemaakt worden met sterke koffie. En daar kan ik wel van genieten, zeker als hij door iemand anders gemaakt wordt.

Onze Max had zich tijden geleden al toegelegd op het maken van een geweldige cappuccino en een talentvolle barista was geboren.

"Wat is dit nou weer?", was zijn vraag toen hij weer aanbood om koffie te maken voor de aanwezige koffiedrinkers.

"Dat is een koffiezetapparaat, Max." Hij keek mij ongelovig aan. Zo hoorde een koffiemachine er niet uit te zien.  Ik vertelde hem over de werkweigering van onze machine, maar dat ik nog een apparaat had staan wat ook koffie maken kon. Maar dan met koffie die al gemalen was. Stan kwam er ook bij kijken. Zoiets had hij ook nog nooit gezien. Bij hem thuis gingen er gekleurde cupjes in een apparaat, knopje indrukken en daar kwam de koffie al in je kopje lopen. Niks malen of bonen kopen. Kind kan de was doen én koffie voor zijn papa zetten.

Ik liet de twee kinderen van deze tijd zien hoe wij vroeger koffie maakten met een machine.

"Met een deze machine?", vroeg Max. "Ja, want toen dit nog niet bestond moesten we water koken in een fluitketel en dat steeds opgieten." "Huh?" Max en Stan keken mij ongelovig aan. Waar had ik het over? 

Ik vergat helemaal dat de kinderen tegenwoordig ook niet meer weten wat een fluitketel is. "Een fluitketel is een waterkoker die je op het gas zet." Oh, help, dit was natuurlijk helemaal een verkeerde voorstelling van zaken. Een elektrisch apparaat op een vlam vraagt om problemen. "Vergeet even wat ik gezegd heb, en let even op.", zei ik snel om de aandacht weer op het maken van een kopje koffie te richten. Stan haakte af en ging spelen, maar Max, leergierig als altijd, wilde dit weleens zien.

Vol aandacht keek hij hoe ik het water in het reservoir goot, het filterzakje plaatste met daarin een afgepaste hoeveelheid gemalen koffie voor het aantal kopjes, knopje indrukken en wachten. Heel wat langer wachten dan met de bonen- of cupjesmachine. Ondertussen maakte Max het melkschuim voor de cappuccino en even later kon hij de koffie en de cappuccino serveren, compleet met de gebruikelijke uitgeschoten hoeveelheid kaneel. Heerlijk!

"Volgende keer een beetje sterker graag!", was het oordeel van de koffiekenners. Altijd wat te zeuren, wees blij dat je geen thee moet drinken, want die zet ik ook altijd superslap.