Boef!

Het klinkt onwaarschijnlijk, maar wat kan er veel veranderen in drie weken tijd.

Op een volwassen leven is het niks, , maar ben je baby dan is het een wereld van verschil met drie weken geleden. En ben je een dreumes zoals Max, dan kunnen er in drie weken tijd een boel sprongen gemaakt zijn.

Ik hoor hem veel meer woorden gebruiken, met name, hoe kan het ook anders, het woord " auto".   Auto's in allerlei uitvoeringen en grootte hebben zijn aandacht. Zijn lievelingsboek is het "Grote voertuigenboek", oersaai in mijn beleving, maar niet voor Max. En nu hij een paar nieuwe Duplo auto's heeft, hoor je de hele dag " auto, auto, auto".

 

En opeens moet ik weer extra alert zijn, want hij kan opeens bij alle deurknoppen en dat laat hij talloze keren zien. De wc deur en dan hup even snel op de luchtverfrisser drukken die ook op dreumeshoogte hangt, de kamerdeur bij opa en oma, zodat hij nu gewoon wanneer het hem uitkomt de trap snel opklimt, en...oh hellepie, de buitendeur!

Humor

Max ontwikkelt ook zijn eigen humor en daarin zit ik op één lijn met hem. Dat betekent dat we om dezelfde dingen moeten lachen en dus dikke pret  hebben samen. Voorbeeld: meneer is aan het einde van zijn broodmaaltijd een beetje aan het prutten met zijn brood. Ondeugend gewoon. Zijn brood uit zijn mond laten komen en  er om lachen als het op de grond valt. We eten samen, gezellig, maar dit is dus niet leuk en oma moet optreden. En wel meteen, dus met een mond vol zeg ik er iets van. Hierdoor glipt er een stukje eten uit mijn mond en valt op de grond. Max giert het uit. En ik dus ook.

 

De grapjes gaan maar door tot zelfs wanneer hij naar bed moet voor zijn middagdut. Slaapzak aan, prima. Aap in bed, konijn in bed, nog een konijn in bed en tegenwoordig ook nog een hond erbij. Gaat allemaal goed. Iedereen krijgt van oma een kus. Ook Max, maar hij heeft nog steeds zijn lolbroek aan en draait zijn hoofd snel weg als ik diep in zijn bed hang voor een kus. En als hij zijn hoofd snel wegdraait kan ik er net niet bij; gieren van de lach. Okee, nog een keer dan. Idem dito. Ja, We blijven een beetje bezig, trusten Max, en ik ga weg. Maar dan komen de protesten " Mma, wah!" hoor ik door de gesloten deur. En nog eens " Mma, wah!".  Ach, gossie.

En nou weten jullie niet wat dat betekent dus ik zal het even vertalen: " Oma, kus!" Als ik niet snel genoeg reageer zet hij het op een brullen, maar ik hoor dat het gewoon nep is. Dus ik kom zijn kamer in en meteen zie ik dat blije koppie, zo van , dat kunnen we nog eens dunnetjes overdoen. " Max, krijg ik nu wel een kus van je?". Eerst wil hij weer wegduiken, maar hij bedenkt zich en geeft me een " wah" . Als ik dan weer zijn kamertje uitloop probeert hij het spelletje nog eens, maar na twee brullen geeft hij het toch maar op.

Kleine grote boef.