Allemaal nieuw

Het leven van een kindje van net een jaar is één grote verwondering. Je bent net jarig geweest ( wat doen al die mensen hier opeens?) en je hebt opeens bergen nieuw speelgoed. Sommig speelgoed waarvan je de gebruiksaanwijzing nog niet kan lezen, maar waar je evengoed veel plezier aan beleeft.

Dan is er op de plek waar eerst je ouwe vertrouwde box stond opeens een boom. Een boom met ,zoals Max lichtjes aanduidt, wauw!! Een boom met allemaal glimmende dingetjes waar een verbod van aankomen op staat. Zelfs van oma mag het niet, nou dan is het echt verboden waar, hoor. Zelfs als Max oma  heel lief een kerstuiltje aanbiedt hangt ze het meteen weer in de boom. Ondankbaar.

Het is winter, maar weet jij veel als je net je babytijd hebt afgesloten, wat dat betekent. Maar wel heel bijzonder dat er allerlei wits uit de lucht komt kletteren ( hagel) en wat alles buiten met een wit laagje bedekt. Daar ben je dan toch wel even stil van. Geen mens, geen hond, geen kat en geen vogel te zien buiten en het blijft maar vallen. En dat ook nog eens bij alle ramen, want dat moeten we wel even checken, aangezien je naar de ramen wijst. En hebben we bij het keukenraam gezien dat het daar ook uit de lucht valt dan moeten we bij het kamerraam ook nog even controleren of het daar ook zo hard hagelt. 

 

Maar dan houdt het op, en het wit verdwijnt en Max gaapt. Tijd voor een verwerkingsslaapje. Waar is het konijn? Zo slaapzak aan, gordijntjes dicht, dag lieve Max, welterusten liefie.  En dan is het tijd voor mij om me te verbazen: met het oor van zijn konijn in zijn mond blijft hij gewoon lekker liggen en hij ZWAAIT  zelfs naar me! Zo'n lief klein kereltje toch.