Na twee weken bankhangen, mijn longen uit mijn lijf hoesten, opkrabbelen en weer afglijden ben ik eindelijk zo ver dat ik kan zeggen, ik ben weer de oude.

Een longonsteking was de diagnose van de huisarts in opleiding. Een antbioticakuur zou de kwaal verhelpen. En exact met het beeindigen van de kuur sta ik weer voor de klas. Dank je wel, Alexander Fleming!( de bacterioloog, niet mijn huisarts in opleiding)

Zaterdagochtend had ik al voorzichtig wat oefeningen in de sportschool gedaan, heel rustig, niks forcerends. Ik heb zelfs geen spierpijn gehad, dus kan je stellen dat het een hele milde training was of ik al zo ver opgeknapt was dat het geen belasting was. 

Zondag naar de teammeeting van het team waar ik op papier deel  van uitmaak. Na een zeer goede en verhelderende uitleg over de thechniek van de deadlift was er gelegenheid om te trainen. Maar waar het lijf eigenlijk al wel klaar was, was de geest nog lang niet zo ver om tussen de giganten uit het team mijn oefeningetjes te gaan uitproberen.  Om mijn techniek te laten checken en om mee te doen met de poseersessie , daar was ik mentaal niet aan toe.Ik wilde naar huis!

Blij dat ik weg kon voelde ik me wel een enorme loser. Stond ik even daarvoor nog te verkondigen dat mijn volgende doel het NK is, in de auto bedacht ik om mijn bikini te koop aan te bieden.