"Opvoedkanjer"
Het is deze week "Week van de opvoeding".
Ik had het bericht al een week terug op de fb pagina van school gezet. Hopende dat iemand zich misschien zou gaan afvragen :"Opvoeden? Wat is dat? Moet dat?Hoe doe je dat?" En dat er dan ouders misschien tot inkeer zouden komen. Inkeer kan eigenlijk niet, want als je onwetend bent kan je niet tot inkeer komen. Dat kan alleen als je bewust bent van hoe het niet moet. En dat zijn sommige ouders niet, dus is ze niets te verwijten als ze het niet goed aanpakken. Ik ga ervan uit dat iedere ouder veel van zijn kinderen houdt en daarom zijn best doet .
De week van de opvoeding dus.
Een week, hahaha. Opvoeders/ouders hebben levenslang. Niet dat dat zo'n drama is, hoor. Zolang alles naar wens gaat ten minste. Het is dus zaak om de opvoeding vanaf de luier meteen goed op de rails te zetten. Niet achterover leunen en denken dat je je stem pas moet verheffen als je koter in de puberteit is beland. Want dan ben je gewoon al opgegeven als ouder met autoriteit. Dan is het goed mogelijk dat je puber van alle aangeleerde vingers alleen de middelste heeft onthouden.
Slimme adviezen
Je denkt nu vast bij het lezen van deze wijze adviezen, zo zo, zij heeft haar zaakjes wat betreft opvoeden goed voor elkaar. Ze werkt met kinderen, ze heeft er zelf vier stuks, dus zij zal het wel weten. Zal ik je eens iets vertellen? Ik heb zo ontzettend veel fouten gemaakt, ben zo vaak op mijn bek gegaan, zo vaak heb ik gedacht, dit had echt anders gemoeten. Want, beste ouders en beroepsopvoeders, opvoeden is een helse klus. In je hoofd weet je het misschien heel goed, maar in de praktijk lopen dingen toch vaak niet zoals je gewild had. Dat heeft met zoveel verschillende dingen te maken, vermoeidheid, consequent zijn, karaktertje van je kind, welke doel streef je na, heb je überhaupt wel een doel?
Nee, en dan krijg je dit:
Zit je te babyzitten, gaat de bel.
Hup! Baby meteen wakker en dus ga je geïrriteerd de deur open doen. Staat er iemand met een megagroot boeket voor de deur. Daar wordt iedereen natuurlijk meteen weer vriendelijk van, ik dus ook. "Oh, wat leuk! Voor wie is dit?" Stomme vraag, ze zijn natuurlijk voor iemand die ze aanpakt. Moet de bezorgster van de bloemen ruiken voor wie die bloemen zijn? Ze kent de mensen toch niet allemaal persoonlijk bij wie zij bloemen brengt.
Ik lees op een bijgaande envelop mijn naam, maar het adres waar ik nu ben (???) Ik stuur mijn dochter een berichtje : er zijn bloemen voor je. Zij zegt dat het voor mij is! Dus ik open de envelop en lees dat ik een "OPVOEDKANJER" ben.
Hoe lief is dit..
Ik ben 1 van de 10 opvoedkanjers in Dordt. Er zullen er wel meer zijn, maar die hebben vast niet zo'n geweldige voordracht gehad zoals ik van mijn dochter. En ja, dan ben ik in haar ogen vast een opvoedkanjer, anders zou ze me niet de hemel in geschreven hebben. Anders zou een dochter bijv. kunnen denken, bekijk het lekker, je had het anders moeten aanpakken vroeger, moeder/loeder.
Ja, dat had gekund. Maar ik weet dat mijn kinderen over bepaalde skills beschikken waardoor ze hun moeder op een voetstuk gehesen krijgen. Jaren geleden ontving ik een moederdagontbijtje. Ja, op zondag, op moederdag, inderdaad. Geen ontbijtje door paps besteld als zijnde door de kids, nee, een gewonnen moederdagontbijt. Gewonnen door het schrijven van een prachtig en ontroerend moederdaggedicht door onze oudste dochter die toen op de basisschool zat.
En ook de jongste dochter en mijn zoon weten me altijd te raken met originele en persoonlijke verrassingen.
Misschien heb ik toch niet zulke grote fouten gemaakt.