De trucjes van Max

Je kan als peuter bepaalde technieken hanteren om je zin te krijgen. Er zijn bijvoorbeeld peuters die de "jengelrechniek" gebruiken. Bij deze techniek heb je geen taal nodig, dus die is al op jonge leeftijd te gebruiken. Hij gaat zo: vasthouden aan rok of broek van een volwassene en en daarbij een in herhaling tredend jengelgeluid maken. Verzin zelf even wat ik daaronder versta. Bij lang aanhouden wordt dit voor de volwassene zo irritant dat ze overstag gaan. Of niet, dan wordt je als peuter gewoon aan de kant gezet en met een boze stem bestraft.

Dan heb je nog de " gewoondoentechniek". Dat houdt in dat je je als peuter gewoon van de domme houdt en gewoon de dingen doet die je wil doen; je snapt " niet doen!"  gewoon nog niet. Echt wel, maar net alsof niet.

 

Maar deze beide technieken past Max niet vaak toe. Hij heeft een veel charmantere methode om je voor zijn karretje te spannen.

Eerlijk delen

Dat gaat zo. Sinds de vijver gedempt is is er een megagrote zandbak ontstaan. Dito kattenbak, maar daar hebben we het nu maar niet over. De zandbak is nog pril en de katten in de buurt weten nog van niks, dus van toxoplasmose kan nog geen sprake zijn. En als Max op zondag met zijn gevolg arriveert blijft hij staan voor die enorme zandbank.  " Helemaal voor jou, Max. Is dit niet geweldig?"  zeg ik nog. Maar dan komt het. "Oomaa!!" en hij wijst naar het zand. Dit betekent zoveel als, oma , je moet met me in het zand spelen. Wat ik natuurlijk ook meteen doe, want ik heb hem niet voor niks op die bak zand gewezen. Maar als hij even lekker bezig is ga ik in de tuin zitten bij de visite.. Twee seconden, want daar komt Max al aan gedribbeld. " Uit!" ,klinkt het dwingend. Na weer even gespeeld te hebben strijk ik weer neer bij de visite in de tuin. Maar Max is slim en loopt op tante Esther af. " Uit!!" En meekomen, jij. En zo werkt hij iedereen af als het zo uitkomt. Nieuwe mensen, nieuwe kansen en als de lasten verdeeld worden en iedereen een keer de pineut is, speelt Max de hele middag met telkens een ander speelkameraadje. 

Poepalarm

Een ander trucje wat hij steeds vaker toepast, maar waar wij nog steeds intrappen is dat wanneer hij tijdens het eten uit zijn kinderstoel wil, omdat hij het zat is, hij gewoon "Poep!" , roept en er een bedrukt gezicht bij trekt. Oma neemt het wel op zich om de kleine poeperd te verschonen en bij het uit de kinderstoel tillen merk ik al dat ik in de maling genomen word, omdat het bedrukte gezicht plots heel blij staat. Op een holletje rent hij naar de gang om razendsnel de trap op te klimmen om boven in de bak met duplo te graaien. Niks geen poepbroek!