Speelkameraadje

 

Voor Max breken er leuke weken aan. Weken met visite. Weken met vriendjes of vriendinnetjes over de vloer. Dat is leuk, heel leuk. Want hij heeft nu dan wel een zusje, maar ze doet de hele dag niets anders dan slapen. Max doet af en toe een poging om haar aan de praat te krijgen door vlak bij haar " Hallo!" te roepen, maar iets anders dan er heel even van schrikken door haar beide handjes opeens uit te slaan gebeurt er niet. Zelfs niet als hij haar een van zijn speelgoedjes aanreikt. Ze heeft haar oogjes dicht en slaapt gewoon door. Nog niks aan voor Max.

Minimeisje met maxiestemgeluid

Dat ze heus wel meer kan dan slapen zag ik gisteren. Ik moet zeggen: hoorde ik gisteren. Mama vond dat die schone slaapster nu eindelijk maar eens gewekt mocht worden voor een slokje melk. Om haar goed te wekken werd haar luiertje verschoond. Niet alleen Tess is mini, haar luier is dat ook, natuurlijk. Maar het oogt allemaal weer zo schattig.

Dus toen haar luier verschoond werd deed ze haar oogjes een klein beetje open en toen haar billetjes schoongeveegd werden kneep ze ze weer dicht en zette het op een brullen. En nu denk je, ach dat zal ook wel mini klinken.

Vergeet het maar. Ze werd rood van haar kruin tot haar ieniemienieteentjes en krijste als een speenvarkentje. En dat mama ook nog een thermometer tussen haar billetjes stopte beviel haar helemaal niet. 

De dag daarvoor zei Max aan tafel nog" Sssttt, mauw" , waarmee hij wilde zeggen, stil eens, ik hoor een poes.  Het bleek zijn zusje te zijn die huilde. Ze kan het dus allebei, hard én zachtjes huilen. Toen ze aangelegd werd om te drinken leek het of ze nooit anders gedaan had. Je zag haar wangetjes helemaal vacuüm trekken. Goed zo, Tess! Zo word je een grote meid.

Max kan niet wachten tot het zo ver is.