Gezellig

Dacht ik nog dat ik indertijd door Max op de proef werd gesteld en dacht ik het met zijn baby-zusje makkelijker te hebben?Nou, niks is minder waar. Max was ongeduldig, gretig en heel erg ondernemend. En zijn ondernemendheid is onverminderd en hij doet nog steeds alles in de looppas. Zijn zusje Tess is rustig en afwachtender.  Zo doet zij heel rustig over haar flesje. Maar dan zo rustig dat ík er onrustig van word. Eer dat het echte drinken begint ben ik al veel zweetdruppels verder. Gaat ze nou wel of niet drinken en dan hoeveel en zal het genoeg zijn?

Onze kleine zanger

En als ze dan eindelijk toehapt op de speen en zich gaat concentreren op haar melk begint Max  luidkeels aan zijn nummer 1 tophit: HALEELOEJAAAAAA!!!  En ja, dat vindt Tess ook een mooi nummer, want haar aandacht is meteen voor de door haar aanbeden zanger.  

Wanneer Max zijn aandacht weer bij zijn gereedschapskist heeft en Tess weer verder wil met haar flesje duurt het niet lang of nummer 2 op de peuterhitlijst wordt ten gehore gebracht : BOB DE BOUWER, KUNNEN WIJ HET MAKEN? En hup, weg aandacht voor de melk en big smile voor Bob. Dank je wel, hoor Max. Mooi gezongen, maar voor straks iets zachter en niet meer naast Tess' oor, alsjeblieft.

Slapen, ho maar!

Als het tijd voor de middagdut is en broer en zus allebei in bed liggen, appt mama om te vragen of alles goed gaat.  Super! app ik terug, alles onder controle en in diepe rust. Tik op verzenden. 

Maar dan: "Oma!"  Gewoon negeren. "OMA!" Ja, negeren is het beste. En inderdaad het stommel vanuit zijn kamertje verstomt en er is stilte in huis.  Dacht ik... Uit een ander kamertje begint het. Eerst zachtjes en dan aanzwellend luider gehuil. Gewoon negeren. Ja, dat is het beste. Maar het huilen staat nu op volume 9 op een schaal van 10 en negeren wordt alsmaar lastiger. En om te voorkomen dat buurman Max in het aangrenzende slaapkamertje ook mee gaat doen loop ik haar kamertje in.

Ze hoort me door haar eigen gekrijs niet binnen komen, ze ziet me ook niet , want haar oogjes zijn stijf dichtgeknepen, maar als ik haar vraag wie er hier zo'n kabaal maakt doet ze ze open en is het plotsklaps over en tovert Tess haar allerliefste lach tevoorschijn. Word ik hier nu in de maling genomen of wat?

Ik pak haar op en zing een liedje en na wat heen en weer gewieg leg ik haar weer terug. En ja, ik weet het, ik zing niet zo mooi als Max.  Maar terug in bed,  dat was haar bedoeling natuurlijk niet en ze begint weer droevig te huilen. En ja, dan heb je me, hoor Tess.  Kom maar op , lief kleintje, ik hou jou vast zo lang je maar wilt en tot je in slaap valt. Nou als het aan Tess ligt kan dit lang gaan duren, want er is veel te zien in zo'n leuk kamertje, heel veel. En in de spiegel zie je nog de mooiste dingen en de mooiste gezichtjes met de mooiste lachjes. En dan hebben we het niet over oma, natuurlijk.