Rustdag

Wie denkt dat het oppassen op twee kleine kindjes zwaar is heeft het mis. Vrijdag is echt een bijkomdag. 

Na een 4-daagse werkweek met 31 kwetterende kleuters, waarvan een handjevol in de kleuterpuberteit verkeert, is het op de laatste dag van de "werkweek" heerlijk relaxen. 

Als de pap op goede dikte en de juiste temperatuur is en Tess het achter elkaar naar binnen slobbert en Max zijn boterham met "pindataas" weg smult zijn oma en twee kindjes dik tevreden. En kan het spelen beginnen. 

 Met de trein

Vandaan hebben we het spoor aangelegd en kan de duplotrein de stations aandoen. Of wanneer er duplo op het spoor ligt dit er met de sneeuwschuiver vanaf schuiven.  Op die momenten is mijn hoofd lekker leeg en hoef ik me alleen maar op het duploverkeer te richten en Tess af en toe recht te zetten wanneer zij dreigt om te vallen. Ze heeft het zitten aardig onder de knie, maar in haar grijpenthousiasme ( probeer maar eens van een trein af te blijven als hij telkens voorbij komt rijden) wil ze nog weleens haar evenwicht verliezen.

 Dutten

Als er na de lunch ook nog eens op hetzelfde moment een middagdut door broer en zus wordt gedaan is het heerlijk rustig in huis en hoeft er even helemaal niets.

Dat is fijn als je zoals ik in een wedstrijdvoorbereiding zit en het energielevel wat aan de lage kant is. Buiten schijnt de zon en misschien kunnen we straks een uitstapje naar buiten maken, als het wagenpark meewerkt tenminste. 

Ha, daar hoor ik wat. Tess meldt zich en als ik haar kamertje binnen stap begroet ze me met een stralende lach, zoals ik van haar gewend ben. Wat dat betreft schijnt het zonnetje binnen altijd als Tess in de buurt is; zij is het zonnetje.

Omdat Max nog lekker ligt te knorren heb ik tijd om met dit kleine vrolijke meisje te spelen. Tess kan nog niet echt kruipen, tijgeren lukt een klein beetje en omdat het maar een klein beetje is kan ze zich daar behoorlijk boos om maken. Vooral als er leuke dingen voor haar neus voor het grijpen liggen, maar het nog te lastig is om er bij te kunnen. En wil je haar op de bank zetten  dan moet je moeite doen om die kleine beentjes te buigen, want ze wil niets liever dan staan. Staan en dansen, maar dan met de helpende handen van een volwassene. Bij Tess zie ik terug wat Max ook had, meer willen dan je aankan.

 Even later horen we Max roepen dat hij wakker is. Veel later dan ik gedacht had, dus het wandelen laat ik maar zitten. Ook dat is veel relaxter dan me weer boos maken om een wandelwagen die uit elkaar valt met een kind erin.

 Met de auto

Max en Tess spelen dat ze samen naar het zwembad gaan met de auto, ieder in zijn eigen cabriolet. De fantasie van Max is eindeloos, want hij rijdt een paar keer op en neer om zijn krokodil op te halen, daar lekker mee op de keukenvloer te zwemmen, vervolgens met zijn Mercedes de gang in te racen om een handdoek op te halen in de badkamer, want van zwemmen wordt je nat.  En zo spelen we de middag vol.

 

En ben ik blij dat ik niet naar buiten ben gegaan. Het was steenkoud en ik zou er een schuldgevoel aan over gehouden hebben, omdat Tess nu met koorts in haar bedje ligt.