Partytime

Het was een goed jaar , 1957. Althans voor mij dan.  Op de 2e dag van sepember kwam ik ter wereld , met een niet te hoog geboortegewicht en rood haar.  Het rode haar viel uit en met het gewicht kwam het goed. 

Dat was 60 jaar geleden. Mijn God!  Wat klinkt dat als pensioen, ouderenkorting, ANWBreizen, advocaatje met slagroom, artritis, lage instapfiets en steunkousen. Maar dit 60 voelt nog lang niet zo, deze zestiger voelt zich......wannabe dertiger. Ik zal maar niet zeggen twintiger, want dat voelt wel heel ver weg en puberaal. Laten we zeggen 35 er.  Want toen waren de kinderen klein en als ik alleen met Max ben lijkt het of de tijd heeft stil gestaan. Dan lig ik weer op de grond en speel ik weer net als destijds met mijn eigen kleintjes.

Maar, 60 dus! Dat vereist een viering. Een feestje ter gelegenheid van het behalen van een jonge oudere leeftijd. Zogezegd behoor ik nu tot de puppy's van de oudere generatie. En dat voelt dan wel weer héél jong. Lekker! Nog fit en fruitig oud zijn heeft wel iets als ik het nu zo bekijk. En als ik zelf de foto's terugkijk is er in twintig jaar ogenschijnlijk niet veel gebeurd. Bedankt pap en mam voor deze genen!

De kinderen vonden ook dat er een feestje moest komen. Ik heb hierover al eerder bericht. En ook dat ik hier geen enkele inspraak in mag hebben. Oefff!! Wat doen ze me aan! Geen controle, geen overzicht, geen bemoeienis van mijn kant wordt op prijs gesteld. "Ga jij nou maar lekker met je pootjes omhoog zitten" is het antwoord als ik vraag of ik alsjeblieft iets kan doen. Nou vooruit dan maar.