Vanuit baby's oogpunt?

Het is vrijdagochtend. En je voelt aan je water dat het een andere vrijdagochtend is. Maar nee, het zal toch wel niet, want daar is oma die me uit bed tilt. Altijd leuk om haar te zien, leuk kiekeboe spelen en verstoppertje en me door haar laten pakken. Is haar dag ook weer goed. Hahaha, ik moet er altijd vreselijk om lachen. Ik heb zin om lekker een eindje te kruipen ( zonder slaapzak in ieder geval). Dus oma, schiet op! Neeee!!!,  ze wil eerst een andere luier aantrekken. Ik wil niet, deze is nog prima, ik wil niet!! Maar hoe ik worstel, ze wil per se deze uittrekken. Hij is net zo lekker warm! Hee, een dekseltje, even proeven. 

Ik zei het je toch: het is een andere vrijdag, want opeens staat mijn vader in de kamer. En oma gaat weg...Waarom? Wil ze mij niet meer? Ik moet bijna huilen. Maar gelukkig is papa bij me. 

En dan komt mama ook al. Wat gaan we doen? Boodschappen? Nee, dan gaan we juist weg met een lege tas en komen we thuis met een volle. Maar nu gaan we met een heleboel volle tassen weg. En mijn knuffel gaat mee?? Dan komt tante Anouk, die blije drukke, en ze komt ook in onze auto. We gaan heel lang autorijden en het is zo saai dat ik gewoon in slaap val.

Als ik wakker word is het donker. We gaan op visite, leuk. Alleen is de visite niet thuis. Ik mag met het speelgoed van andere kinderen spelen. De harde mandarijn ( niet meer te eten, hoor) vind ik wel leuk. Ik kruip wat rond en dan komen opa olifant en oma kiekeboe samen met ome fototoestel en nog een tante ,die ik vaag ergens van ken , ook op visite. Hoi! Ik kruip wat rond en dan stoppen papa en mama mij in een bedje met een plank als matras. Ik wil niet!!! Ik wil niet!!

Maar ze hebben weer poep in hun oren en horen me niet. Ik ben zo moe dat ik in slaap val. Maar dan zijn daar opeens papa en mama weer en doen iets met mijn bedje, waardoor ik zachter lig. Ik ben nu wel klaarwakker. Even testen of ze me nu wel kunnen horen. Vergeet het maar.

De volgende dag zijn opa, oma, drukke tante, ome foto en die beetje vage tante ( waar ken ik haar van?) nog steeds op visite. Ze blijven ook allemaal eten. Wat kijken ze toch steeds naar me?  Ik lach af en toe maar even terug.

Dan gaan we met zijn allen weer autorijden. Gaan we weer naar huis? Nee, we gaan boodschappen doen en ik mag in het karretje achterstevoren de winkel door. Na de boodschappen leggen ze me weer in dat vreemd zachte bed. Gelukkig is mijn knuffel er om me te troosten, want ik vind het niks leuk. Mijn ouders hebben weer of nog steeds poep in hun oren. Hoe hard ik ook tekeer ga, ze horen me niet.

Als ik wakker ben en mijn banaan op heb worstel ik wat met papa terwijl hij me probeert een luier aan te trekken. Ik ben bijna sterker, nog even.. ...Maar help! Wat is dat? Opa olifant weer, ik schrik me rot! Ja, hè hè,  nu heeft papa gewonnen, dat is flauw.

We gaan ergens heen, want ik zit vastgebonden in mijn wagen. Ik hobbel me te pletter. Maar goed dat ik vastgebonden ben, anders was ik de wagen uitgehobbeld. Even later hang ik op mama's buik. Vastgebonden met klittenband. Ik mag net als in het winkelwagentje alles achterstevoren bekijken. De paarden en al die mensen die meelopen met hun camera's. 

Als we terug zijn waar we op visite zijn, mag ik drie keer kruipen, twee keer staan en mijn harde mandarijn zoeken en dan moet ik eten. Wat is dat toch? Ze kijken weer allemaal naar me. Maar dan komt papa mijn gezicht even oppoetsen. En gaan de anderen in pannetjes eten bakken. Ik blijf braaf zitten. Er is nu toch niemand die kiekeboe wil spelen. Of die mij zijn telefoon laat zien.

Ik moet weer naar dat rare bed. Even testen. Het heeft geen zin, mijn ouders zijn soms gewoon even doof. Rot voor hun en mij.

De volgende ochtend mag ik op de schommel en speelt de rustige tante vliegtuigje met me en speelt tante Anouk ook weer drukke spelletjes met me. Van ome foto mag ik zijn camera uitproberen en opa oefent zijn olifant nog eens. Goed zo, opa. Papa en mama zijn de hele tijd bij me, ook als oma er is. Wat een gekke dag.